De parachutemoord

Wanneer twee vrouwen vechten voor de aandacht van een man, kan het er nogal heftig aan toegaan. Wanneer die twee vrouwen dan nog eens dezelfde naam dragen, is het hek helemaal van de dam. De parachutemoord is een zaak die in België nog steeds voor heel wat ophef zorgt. Wij sommen graag alles nog eens op!

Els van Doren heeft op het eerste gezicht alles wat ze nodig heeft. Een liefdevol huwelijk en twee schatten van kinderen. Haar weekends spendeert ze samen met haar man Jan in Zwartberg, hun skydiveclub. Els is enorm gepassioneerd door haar gewaagde hobby. Elk vrij moment kan je haar wel vinden in de club en vanaf 1998 specialiseert ze zich in het formatiespringen. Tegen 2001 heeft ze al meer dan 1000 sprongen op haar naam staan. Jan zijn passie ligt eerder bij het voetbal waardoor hij na een tijd stopt met springen, maar Els blijft doorgaan. 

Els is niet de enige Els op de club. Ze ontmoet er Els Clottemans, een prille twintiger die ook de passie voor het skydiven heeft ontdekt. Al snel kunnen de twee het goed met elkaar vinden. Els Clottemans krijgt er ook al snel de bijnaam Babs om verwarring tijdens een sprong te vermijden. Samen delen ze niet alleen de passie voor het springen, maar ook voor hun collega-parachutist Marcel Somers. Beiden raken ze verwikkeld in een heftige liefdesrelatie. Els spendeert, ondanks haar huwelijk, elke zaterdag bij de Marcel terwijl Babs op vrijdag op zijn planning staat.

Op een vrijdagavond in november 2006 komt Babs aan voor haar wekelijkse ontmoeting met Marcel. Er staat een romantisch etentje op het menu. Ook Els heeft wel zin in een verrassing en beslist om in plaats van zaterdag vrijdag al naar Marcel’s appartement te vertrekken. Niet veel later die avond staan de liefdesrivalen onverwachts oog in oog met elkaar. Marcel kan de change of plans wel smaken en die vrijdagavond is het niet Babs, maar Els die de nacht met hem mag doorbrengen. Babs krijgt een bedje in de woonkamer, dicht bij de parachute van Els.

Enkele weken later staat er een belangrijke sprong in vierformatie op de planning. Parachutisten van dienst zijn Els, Babs, Marcel en nog een extra skydiver. De vlucht naar boven lijkt lang, maar eens ze springen, heeft Babs precies haar moment gemist. Ze springt iets later dan haar collega’s. Uiteindelijk lukt het Babs toch om bij te benen. Bij Babs, Marcel en die vierde, onbekende, springer lijkt het geen probleem om de parachute te openen. Bij Els ligt dat helaas wat anders. Hulpeloos probeert ze haar hoofdparachute te openen, maar er gebeurt niks. Gelukkig kent Els, als ervaren parachutists, de procedures in nood dus begint ze rustig een poging te wagen om haar reserveparachute te openen. Het was al eerder gebeurd, maar deze keer krijgt ze die reserveparachute niet open. Ze valt naar beneden aan een snelheid van minstens 200 km per uur waardoor ze op dat moment minder dan 20 seconden heeft om zichzelf te redden. Haar reserveparachute opent gedeeltelijk, maar niet voldoende. Hopeloos blijft ze eraan trekken, maar helaas. Ze gaat haar doodssmak tegemoet. Tijdens de formatie zoekt Marcel in een paniek nog naar zijn Els, maar zij valt al 800 meter lager. Onmogelijk om haar nog in te halen. Niemand kan Els nog helpen. 

Ondertussen is een onschuldige vrouw in Opglabeek haar was aan het ophangen wanneer ze een grote smak hoort. Verder ziet ze in haar ooghoek een wit doek uit de lucht vallen, niet groter dan een kussensloop. De vrouw denkt dat het verloren was is van haar buurvrouw, maar dan merkt ze het lichaam van Els op in haar tuin. In paniek roept ze haar man en bellen ze samen de hulpdiensten. Die hulp kwam helaas te laat voor de jonge vrouw.

Marcel landt en gaat onmiddellijk op zoek naar zijn geliefde. Hij merkt de ambulance op en loopt onmiddellijk de tuin in terwijl hij roept dat niemand de parachute mag aanraken. Eerst en vooral neemt hij Els’ gsm en belt hij Jan op. Daarna de eigenaar van Zwartberg. Die eigenaar, die eigenlijk nog nooit een van zijn leden verloren is, roept iedereen bij elkaar om het nieuws te melden. Babt valt opvallend hysterisch op de grond en begint te huilen. Niet veel later komt ook Jan helemaal verslagen aan op de club om wat spullen van Els op te halen. Babs biedt haar hulp aan en vraagt aan Jan om haar te volgen. Jan merkt geen emoties en toch een beetje een vreemde glimlach bij haar op. Hij volgt haar naar de kleedkamer, maar net voor zijn neus gooit ze de deur toe. Het duurt opvallend lang. 

Zoals bij elk verdacht overlijden wordt er op Els een autopsie uitgevoerd. Daarbij blijkt dat ze absoluut niet onder invloed was van verdovende middelen. Om specifiek te zijn overleed ze aan de impact van de smak. Alles wijst in de richting van moord met als dader iemand die dicht bij Els staat en kennis van zaken heeft. Vreselijk, zeker voor een gebroken familie die niet alleen de dood van hun vrouw of moeder te verwerken krijgt, maar ook het feit dat skydiven niet haar enige hobby was in de weekends dat ze verdween.

Wanneer het onderzoek begint, zit iedereen nog steeds met veel vragen. Dat de eerste parachute niet wou openen, tot daar. Maar de grote vraag is vooral waarom de reserveparachute niet op tijd open is gegaan. Er wordt een skydiveprofessional bij geroepen. Na zijn eerste check wordt er al opgemerkt dat er een erg cruciaal onderdeel van haar parachute mist. Een soort van kleine parachute die ervoor zorgt dat de hoofdparachute kan opengaan, de pilote shute. Die hangt vast aan de hoofdparachute met een lang lint en kan onmogelijk zomaar verdwijnen. Verder kan de professional vaststellen dat er duidelijk geknoeid is. Het lint tussen de pilote shute en de hoofdparachute was duidelijk doorgeknipt samen met het touw van de reserveparachute. Gruwelijk als het klinkt, hing er ook een camera aan de helm van Els waardoor de hele val is gefilmd. Daarbij is er te zien dat er een rood doek voor haar vliegt, maar dit is geen onderdeel van de parachute. Er wordt een oproep gedaan bij de inwoners van Opglabeek om in de omgeving op zoek te gaan naar het rode doek van de videobeelden, maar niemand komt opdagen.

Op miraculeuze wijze wordt de pilote shute toch gevonden op de maandag na haar dood. Door niemand minder dan Babs zelf. Zij is op dat moment onderweg van Marcel zijn appartement in Antwerpen naar Genk waar ze een afspraak heeft met de politie. Ze belt niet hen niet onmiddellijk, maar wel haar geliefde Marcel die op zijn beurt  wel de politie op de hoogte brengt. Wanneer die ter plaatse komen, is Els hysterisch aan het huilen. De pilote shute wordt voorzichtig uit de boom gehaald. Iedereen vindt dat er toch precies een geurtje aan de hele zaak zit. Els vertelt dat ze de weg kwijt was door een wegomlegging en dat ze daardoor vast zat achter een tractor. Ze moest dus heel traag rijden en daardoor had ze veel tijd om rond – en vooral omhoog – te kijken. De politie toont maar weinig geloof aangezien de parachute er van op de weg eigenlijk maar uitziet als een zwart stuk stof. Bovendien kon niemand behalve de onderzoekers weten dat die kleine parachute nog steeds niet teruggevonden was. 

Snel wordt duidelijk dat Marcel geen enkele schuld kan hebben waardoor enkel haar man en haar liefdesrivale in aanmerking blijven komen. De politie ontdekt dat een jaar voor het voorval een anonieme brief werd gestuurd naar het thuisadres van Els. Eigenlijk was de brief bestemd voor haar, maar Jan was haar iets sneller af.’Weet jij wel wat je je man en kinderen aandoet?’ Jan leest de brief niet verder omdat hij ervan uitgaat dat het gaat over het feit dat Els elk weekend doorbrengt op de skydiveclub en daardoor veel tijd verliest met haar gezin.

Marcel laat ook weten aan de politie dat hij en Els anonieme telefoontjes krijgen wanneer ze samen waren. De anonieme beller, belt eerst Marcel op, ademt luid en hangt dan op om hetzelfde te doen bij Els. Op 13 november 2006 wordt Babs meegenomen voor een ondervraging, maar blijft ze beweren dat ze niets te maken heeft met de sabotage van Els haar parachute. Ze wordt terug vrijgelaten, maar op 20 december wordt ze veronderstelt terug te keren. Daar komt ze nooit opdagen. Wanneer de politie contact met haar probeert op te nemen, komt het nieuws dat ze een poging heeft gedaan om zichzelf van het leven te ontnemen. Daarbij heeft ze verschillende brieven geschreven. In een van die brieven stelt  ze dat ze zelf heel erg gedreven is in de zoektocht naar de moordenaar van Els omdat ze niet kan verwerken dat haar beste vriendin overleden is. Ze geeft ook toe zowel de anonieme schrijfster als beller te zijn. Babs wordt opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis waar ze vijftien dagen onder toezicht verblijft. Daar krijgt ze ook de diagnose van borderline personality disorder en depressie. Marcel verbreekt alle contact met haar omdat hij gelooft dat ze dit allemaal doet voor de show.

Op 18 januari wordt Els Clottemans gearresteerd voor de verdenking van moord op Els van Doren. De dag erna verschijnt ze al voor de rechtbank. Die vindt dat er genoeg bewijs is om haar aan te houden. 

Na een succesvolle leugendetectortest is Jan vanaf januari geen verdachte meer. Els weigert die test op haar beurt en vanaf dan zijn alle ogen op haar gericht. Het is maart 2007 en Babs zit nu al drie maand in de gevangenis. Ze wordt op regelmatige basis ondervraagd, soms zelfs voor meer dan zestien uur. Nochtans lijkt het onderzoek nergens naartoe te leiden. Ze geeft niets toe behalve de brief en de telefoontjes en weigert na een tijd elke verdere ondervraging. 

Er zit voor de onderzoekers niets anders op dan verder te gaan op de verdwijning van de pilote shute. Data wijst uit dat Babs iets later dan de anderen uit het vliegtuig sprong en ook nog eens onmiddellijk haar parachute opende. Dat zou haar de tijd kunnen gegeven hebben om te zien waar de kleine parachute van Els zou geland zijn. Ook wordt haar gsm getraceerd in de buurt van de vindplaats van de pilote shute de dag na het ongeval. Daardoor gelooft de politie dat ze initieel op zoek ging naar de parachute om die te verstoppen, maar dat ze niet had verwacht dat die twintig meter hoog zou hangen. De enige oplossing was voor haar dus te doen alsof ze de eerlijke vinder was. 

De rechtszaak van Els Clottemans begint op 24 september 2010. De immens lange aanklacht luidt dat er genoeg bewijsmateriaal is voor moord. Het stelt letterlijk ‘Als skydiver heeft ze de kansen en kennis om de parachute van Els van Doren te saboteren. Daarbovenop had ze een relatie met Marcel die op zijn beurt ook een relatie had met het slachtoffer wat haar dus ook een motief geeft.’

De verdediging beweert dat de onderzoekers enkel indirecte bewijsstukken hebben. Er is geen DNA die in de richting van Els wijst. Els Clottemans zelf beweert dat ze de relatie met Marcel aanging vanwege haar lage zelfbeeld en dat ze nooit van plan was om Marcel af te pakken. 

Tijdens het proces gaan de jury, de advocaten, de rechters en de nabestaanden samen op een trip naar cruciale locaties in deze zaak zodat ze zich zo een beter beeld kunnen vormen bij de gebeurtenis. Ook de video van de smak van Els wordt volledig getoond aan de jury samen met videos van Els Clottemans haar ondervraging. Hierin toont ze weinig tot geen emoties. In een welbepaalde video beweert ze zelfs dat de onderzoekers ook eens in de richting van Els haar vijftienjarige dochter moeten kijken. Ze zegt zelf: ’Els van Doren is dood en blijft dood. Ik leef nog en ondertussen ben ik alleen en gebroken in een cel. Ik weet niet hoe lang ik het nog volhoud.’ De getuigenissen in dit proces zijn ook bijzonder zwaar. Wanneer Babs’ moeder getuigt, verklaart ze zelf dat ze honderd procent zeker is dat het over een zelfmoord gaat. Els van Doren’s vijftienjarige dochter verlaat huilend de zaal. 

Op 20 oktober 2010 wordt Els Clottemans schuldig bevonden voor moord met voorbedachte rade op Els Van Doren. Ze krijgt een celstraf van dertig jaar. Na een derde van haar straf mag ze zich kandidaat stellen om vervroegd vrij te komen. De parachutemoord is een zaak die in België voor heel wat ophef zorgt aangezien er enkel indirecte bewijzen zijn die richting Els Clottemans wijzen. In juni 2022 werd Els vrijgelaten onder elektronisch toezicht. Ze moet zich wel nog aan bepaalde voorwaarden houden.