Op 16 november 1975 wandelen twee politieagenten binnen op één van de meest gruwelijke crime scenes die ze ooit hebben gezien. Op een landelijke boerderij vinden ze een huis gedecoreerd met de lichaamsdelen van vrouwen. Mandjes gemaakt van hoofden, stoelen die bekleed zijn met menselijke huid. Allemaal het werk van één man; Ed Gein.
Hij gaat de geschiedenis in als The Butcher of Plainfield en was de inspiratie voor personages als Norman Bates in Psycho, Leather Face in The Texas Chainsaw Massacre en Buffalo Bill in Silence of The Lambs, maar wie was deze koelbloedige seriemoordenaar?
Edward Theodore Gein wordt geboren op 27 augustus 1906 in een gezin waar alcohol en fanatieke religie de twee grote pilaren zijn. Een makkelijk leven is Ed dus bij zijn geboorte al niet gegund. Preken waarin moeder Augusta afsteekt dat iedereen vol zonde zit, is voor Edward en zijn oudere broer Henry dagelijkse kost. Daarnaast worden ze er meermaals per dag aan herinnerd dat ze compleet waardeloos zijn. Vader George is dan op zijn beurt als notoir alcoholieker volkomen nutteloos binnen het gezin. Ondanks deze verbale mishandeling begint Ed zijn moeder toch te idoliseren. Het enige moment dat de broers even een pauze kunnen nemen van hun fanatieke moeder is wanneer zij naar school gaan, maar ook daar wordt het hen uitdrukkelijk verboden om vrienden te maken.
Die schooltijd is voor Ed ook geen rozengeur en maneschijn want daar wordt hij jarenlang verbaal en fysiek aangevallen. Zo erg dat terug bij zijn moeder wonen de beste optie lijkt. Hij gaat terug bij haar in isolement wonen. Na de dood van vader George op 1 april 1940 wordt het ten huize Gein alleen maar erger. Ironisch genoeg begint Augusta haar twee zonen ervan te overtuigen dat alle vrouwen, over de hele wereld, duivels waren.
Vier jaar later breekt er een brand uit op de boerderij van de familie Gein. Oudste broer Henry komt daar helaas niet levend uit en Augusta krijgt een hartaanval waardoor ze verder moet met een zware beperking.
A boy’s best friend
Wat daarop volgt was een jaar van volledige isolatie. Ed en Augusta wonen samen op hun verlaten boerderij en zagen verder niemand. Hetzelfde liedje gaat gewoon verder. Urenlange monologen over hoe alle vrouwen des duivels zijn en schuldig zijn aan pure lust. Op 25 december overlijdt Augusta aan een tweede hartaanval. 39-jarige loner Ed blijft gewoon helemaal alleen achter. Om alles in originele staat op de boerderij te laten, beslist hij om alle ramen en deuren van haar kamer dicht te timmeren. Stilaan verliest hij zichzelf in de krankzinnigheid. Vanaf 1946 valt Ed ten prooi aan gruwelijke horrorverhalen en tonnen pornografie. Hij bestelt boeken over medische experimenten van nazi’s en vrouwelijke anatomie. Daarnaast leert hij zelf taxidermie aan.
Eén jaar later kraakt er iets bij Ed. Hij begint met het stelen van lichamen van vrouwen op het lokale kerkhof. Stelen? Jawel. Hij graaft hun lichaam op, verwijdert hun hart, darmen, hoofd en genitaliën en brengt ze dan terug. Achteraf blijkt het toch minstens over meer dan 40 graven te gaan. Naar het einde toe bracht hij de lichamen ook al niet meer terug en beoefende hij zijn taxidermie op de onschuldige vrouwen.
Naast deze krankzinnige activiteiten, lukt het Ed best nog wel om te functioneren in het openbaar. Hij hangt af en toe eens de handige Harry uit in het dorp en hier en daar nam hij de taak aan van, jawel, babysitter. Mensen die hem helpen, kregen vaak een cadeau in de vorm van hertenvlees. Of dat wel echt hertenvlees was, tja.
Bernice Worden & Mary Hogan
Het is altijd onduidelijk gebleven hoeveel mensen Ed effectief vermoord heeft. Hij heeft nooit bekend. In de volksmond wordt hij uiteraard beschuldigd van verschillende vermiste inwoners, maar er bestaat geen twijfel over wat er gebeurde op 8 december 1954. Die nacht vertrekt Ed naar Pine Grove, 10 mijl van Plainsfield. Hij stapt binnen in de lokale taverne waar Mary Hogan werkt die toevallig (of niet) op Ed’s moeder lijkt. Zonder nadenken schiet hij haar neer, sleept hij haar lijk mee de sneeuw in en neemt haar mee naar zijn boerderij. Gruwelijk, maar het wordt erger. Daar bewerkt hij haar lichaam met een bijl en verandert haar lichaamsdelen in meubilair.
Drie jaar later, op 16 november 1957, werkt onschuldige 58-jarige Bernice Worden in haar eigen winkel wanneer Ed binnendringt en ook haar koelbloedig neerknalt. Onopgemerkt gooit hij haar in zijn auto om haar – what else – mee te nemen naar zijn boerderij. Hij heeft grootste plannen, maar beseft op dat punt niet dat dit zijn laatste vrije momenten zouden zijn.
Een dag voor de moord beslist Frank Worden, zoon van een plaatselijke politieagent, om even binnen te springen in de winkel van zijn moeder. Getraind als politieagent heeft hij onmiddellijk door dat er een rare man de winkel in de gaten aan het houden is.Wanneer zijn moeder dan opeens op 16 november vermist blijkt te zijn, ziet hij dat de laatste klant in de winkel de naam Ed Gein draagt. Frank doet snel een telefoontje naar het politiebureau dat ze dit verder moeten onderzoeken en niet veel later gaan de detectives op bezoek op Ed’s boerderij.
Lichaamsdelen als meubilair
Daar treffen ze taferelen aan die elke horrorfilm overstijgt. Afgezaagde vrouwenhoofden als soepkommetjes, hoofden aan de muur als jachttrofeeën, een doos naast Ed’s bed gevuld met genitaliën. De huid wordt dan weer gebruikt om kleren te maken. Benen als broek en jassen gemaakt van schouders en borsten van zijn slachtoffer.
Niet lang daarna wordt Ed in een lokale supermarkt gearresteerd. Hij doet een beetje verward alsof hij niet wist waarom. Het verhaal van Ed gaat als een lopend vuurtje in Amerika en een dag na zijn arrestatie wordt Gein wakker als een soort van celebrity. Een fascinatie door het volk, uiteraard gevoed door de media. Uiteindelijk wordt Ed ontoerekeningsvatbaar verklaard en brengt de rest van zijn leven door in een ziekenhuis onder zware begeleiding.
