Jeffrey Dahmer

Jeffrey Dahmer

Als je denkt dat kannibalisme iets is uit het verre verleden, dan heb je het mis. Iets minder dan 50 jaar geleden, bijvoorbeeld, teisterde The Milwaukee Cannibal nog de Verenigde Staten en vermoordde hij 17 jonge mannen. In veel gevallen at hij ook delen van hun lichaam op. Jeffrey Dahmer had namelijk een honger die niet gestild kon worden.

Als tiener worstelt Jeffrey met depressieve episodes en een moeilijke thuissituatie. In een poging om zichzelf te vermaken, gaat hij meer en meer alleen op stap in de buitenwereld. Hij ontwikkelt niet veel later een alcoholprobleem en na de scheiding van zijn ouders staat hij in het dorp bekend als echte alcoholist. Hij raakt ook gefascineerd door dode dieren en dieren ontleden. Zo gaat hij in zijn vrije tijd na school op zoek naar aangereden dieren om ze thuis te kunnen bestuderen, zelf ontleden, en in stukken te hakken. Hier blijft het echter niet bij…

De eerste misstap

In 1978, net na het afronden van zijn middelbare schoolcarrière, pleegt Dahmer zijn eerste moord. Hij biedt een jongeman genaamd Steven Mark Hicks een lift aan, maar kan hem onderweg overtuigen om met hem mee naar huis te komen. Eens thuis drinken ze samen iets – een glaasje alcohol, naar gewoonte van Dahmer – maar wanneer Steven naar huis wil vertrekken, vermoordt Dahmer hem. Niet alleen slaat hij Steven met een metalen voorwerp, hij wurgt hem ook nog alvorens zijn lichaam volledig te ontleden. Zonder vertoon van enige vorm van paniek, begraaft Dahmer de lichaamsresten in zijn tuin. Een paar dagen later graaft hij ze weer op om ze in de plaats daarvan op te lossen in zuur en de resten door het toilet te spoelen. De botten die overbleven na het oplossen in zuur verbrijzelde hij tot fijn stof waarna hij het verspreidde in het naburige bos. Even lijkt het alsof Jeffrey Dahmer schrik heeft om gepakt te worden door de politie. De komende jaren zouden er echter nog 16 moorden volgen. De ene al wat gruwelijker dan de andere.

 

slachtoffers Jeffrey Dahmer

Eentje is geentje

Toen hij zijn ouderlijk huis verloor en bij zijn oma introk, zette hij zijn gruwelijke daden verder in het geheim. Zoals in zijn tienerjaren ging hij weer op zoek naar dode dieren op straat om ze dan op te lossen in een zuur in de kelder. Het bleef echter niet bij dieren voor Jeffrey. Omdat hij ondertussen een seksuele interesse had ontwikkeld voor mannen – en dode mannen – zoekt hij op dat moment een andere manier om mannen te ontmoeten en verleiden. Zo begint zijn reeks gruweldaden in gay sauna’s, waarbij Dahmer mannen verleidt en hen een slaapmiddel toedient zodat hij zijn zin kan gaan met hen. In deze periode vermoordt hij de mannen niet: het blijft bij seksuele handelingen. Hij werd ook betrapt op masturberen in het bijzijn van minderjarige jongens, wat leidde tot een eerste arrestatie.

Op dat moment heeft Dahmer’s grootmoeder er genoeg van: de arrestatie en het alcoholgebruik van Jeffrey worden haar te veel en ze verplicht hem een ander onderkomen te zoeken. Omdat hij nog niet meteen een ander huis vindt, leeft Dahmer tijdelijk in hotels. Daar maakt hij gebruik van om mannen te lokken en zo hun geld te stelen om zelf te kunnen overleven.

Negen jaar na zijn eerste moord is het dan zover: Jeffrey Dahmer vindt een nieuw slachtoffer om te vermoorden. Op 15 september 1987 gaat Dahmer met Steven Tuomi, een jongeman van 26, naar een hotel voor een nachtelijke uitstap. Hij dient hem een slaapmiddel toe om zijn seksuele fantasieën te kunnen uitspelen. De volgende ochtend wanneer hij wakker wordt ontdekt hij dat Steven overleden is. Jeffrey valt volledig uit de lucht en kan zich niets meer kan herinneren van de vorige avond. Hij besluit dat hij hoogstwaarschijnlijk Steven heeft doodgeslagen in zijn fantasie de dag voordien, waarna hij in slaap moet gevallen zijn. Het hele voorval laat een diepe indruk na op Dahmer, maar het weerhoudt hem er niet van volgende moorden te plegen. In 1988 vallen er nog twee slachtoffers; de 14-jarige Indiase James Doxtator en de 23-jarige Mexicaanse Richard Guerrero.

Een eigen, geperfectioneerde, techniek

Dahmer ontwikkelt over de jaren heen een bijzondere interesse in mannen van verschillende etnische afkomst, maar toont ook interesse in minderjarige jongens. Hij ontwikkelt een waar plan voor het lokken van al deze mannen (en jongens): hij biedt ze geld aan in ruil voor seksuele handelingen of naaktfoto’s, of lokt hen onder het mom van wederzijds seksueel plezier. Wanneer hij ze in z’n macht heeft, kan hij met het volgende onderdeel van zijn snode plannen verder gaan.

Dahmer perfectioneert daarom ook stilaan zijn vak: hij lokt de mannen met een list en drogeert ze door ze een drankje met een opgelost slaapmiddel aan te bieden. Wanneer de mannen dan het bewustzijn verliezen of volledig weerloos zijn, worden ze gewurgd en worden er verschillende seksuele handelingen mee uitgevoerd. Na het overlijden wordt ook het lijk ontleed door Dahmer. Het ontleden van lichamen leidt niet veel later tot kannibalisme, en zelfs dat is niet genoeg voor hem. Jeffrey Dahmer start in 1988 met het verzamelen van de schedels en penissen van zijn slachtoffers die hij bewaart in potten met sterk water. De rest van de lichamen werden opgelost in zuur of begraven.

 

huis van Jeffrey Dahmer

Bij zijn latere slachtoffers past Dahmer een andere techniek toe. Hij start met het uitvoeren van een lobotomie op de hersenen door een gat te boren in de schedel van zijn slachtoffer om daarna een zoutoplossing of kokend water te injecteren in de hersenen. Naar eigen zeggen deed hij dit om seksslaven te creëren die nog wel bewust zijn, maar alle controle kwijt zijn over wat ze doen. In latere interviews met Dahmer bekent hij dat het hem telkens lukte, maar dat ze na enkele dagen onoverkomelijk stierven. Op dat punt ging hij dus telkens weer op jacht naar nieuwe slachtoffers – en zo lijkt er nooit een einde aan te komen.

Na zijn derde moord escaleert de snelheid waarmee Jeffrey Dahmer zijn slachtoffers uitzoekt en vermoord. Tegen de tijd dat hij aan zijn zeventiende moord gekomen is, zit er slechts 1 week tussen zijn daden. Stoppen was op dat moment onmogelijk.

Het laatste slachtoffer?

De zaak Dahmer is niet alleen berucht door de gruwelijke daden die Jeffrey pleegde over verschillende jaren, maar ook dankzij de nalatigheid van de politie. Tijdens het onderzoek van verschillende moorden, besteedde de politie te weinig tijd aan het opvolgen van aanwijzingen naar een mogelijke dader en het opsporen van verdachten. De verdachten die ze wel verhoorden, geloofden ze op hun woord en lieten ze meteen weer gaan. Op die manier ontliepen ze meerdere keren aanwijzingen die naar de echte dader zouden leiden, en beseften ze pas veel te laat dat het al die tijd toch Dahmer was.

Wanneer Jeffrey Dahmer bijna elke week een moord pleegt, klagen verschillende buren van het appartementencomplex waar hij verblijft over de stank die in het gebouw hangt. De politie volgt deze klachten echter niet aandachtig op, en Dahmer komt nogmaals weg met zijn gruweldaden. Op 22 juli 1991 is Dahmer weer op jacht naar een nieuw slachtoffer en lokt hij Tracy Edwards naar zijn woning. Eens aangekomen in het appartement ziet Edwards de verschillende trofeeën, foto’s en aandenken van de reeds gepleegde moorden die Dahmer verzamelde, en besluit dat hij hoogstwaarschijnlijk de volgende in de rij zou zijn. Hij slaat zijn toekomstige moordenaar in het gezicht en trapt hem in zijn maag. Dankzij de verwondering op Dahmer’s gezicht en zijn reactie op de verwondingen, kan Tracy ontkomen.

Op straat signaleert hij een politiecombi die hij tegenkomt en doet hij zijn verhaal. De agenten besluiten om samen met Tracy terug naar Dahmer’s appartement te gaan om verhaal te halen. In eerste instantie staat Dahmer hen heel kalm en vriendelijk te woord, maar de politie laat zich deze keer niet beetnemen. Ze vinden de foto’s van vorige slachtoffers, de schedels die Dahmer als aandenken hield, het mes dat bij verschillende moorden gebruikt werd, en in de koelkast troffen ze een afgehakt hoofd aan. Duidelijke aanwijzingen dat ze eindelijk bij het juiste adres aangekomen waren voor de gruwelijke moorden die al jaren gepleegd werden. Dahmer verzet zich tegen de politie en bedreigt hen, maar wordt uiteindelijk toch gearresteerd zonder een nieuw slachtoffer te maken.

 

huis van Lizzie Borden

Na verdere inspectie van Dahmer’s appartement vindt de politie nog drie afgehakte hoofden en een menselijk hart in de koelkast. Er worden nog meer foto’s van verminkte personen gevonden, alsook enkele pornografische beelden, Dahmer’s volledige collectie menselijke schedels, afgehakte handen en penissen en een voorraad chloroform waarmee hij zijn slachtoffers drogeerde. Op basis van het gevonden bewijsmateriaal werd Dahmer veroordeeld voor 15 moorden. Hij probeerde dit nog te verweren door beroep te doen op ontoerekeningsvatbaarheid, maar dit werd door het gerecht verworpen. Dahmer wordt uiteindelijk veroordeeld tot een gevangenisstraf van 957 jaar.

Het einde

In 1994 wordt Jeffrey Dahmer samen met een andere gedetineerde om het leven gebracht door een medegevangene. Boontje komt om zijn loontje, dacht die. De gedetineerden waar hij zijn gevangenisstraf bij uitzat, wisten af van zijn gruwelijke daden en hadden hun eigen idee van wat gerechtigheid was voor iemand zoals Dahmer. Ze namen daarom het recht in eigen handen.

Zijn moeder die hem tot het einde steunde, hoopte dat ze Dahmer’s hersenen kon bewaren voor eventueel onderzoek later, maar daar kwam niet veel van. Dahmer’s vader stond er namelijk op dat zijn zoon gecremeerd zou worden. Jeffrey Dahmer’s jarenlange moorden eindigen dus met zijn eigen moord en een toekomst in as.

True Crime Tips

Terug naar blog

Wil jij ook een misdaadzaak oplossen?