Theodore Kaczynski: The Unabomber

Theodore Kaczynski: The Unabomber

Theodore Kaczynski, de man die ook bekend staat onder de naam “The Unabomber” teisterde voor bijna 2 decennia lang verschillende staten in de US. Hij staat ondertussen bekend als een van de meest memorabele serial killers in de wereld. Dat allemaal dankzij zijn zelf-gefabriceerde bommen die hij opstuurde naar willekeurige mensen op de meest uiteenlopende plaatsen.

Theodore Kaczynski was een beleefde jongeman met een enorme voeling voor wiskunde. Hij was slimmer dan de gemiddelde leerling in zijn school (met een IQ van wel 167!). Op zijn zestiende startte hij een universitaire carrière op Harvard waarna hij ook doctoreerde. Na enkele jaren als docent aan de universiteit, dient hij zijn ontslag in en verhuist hij naar een afgelegen, zelfgebouwde hut nabij het bos – aan de rand van de maatschappij.

Geen makkelijk leven

Kaczynski’s leven was echter niet allemaal rozengeur en maneschijn: hij werd vaak gepest doordat hij telkens met oudere leerlingen in de klas zat. Hij was ook sociaal niet zo goed in de omgang met vrienden en familie. Hij leefde erg op zichzelf en voelde zich bijna zijn hele leven een buitenbeentje. Toen hij naar zijn zelfgebouwde hut zonder elektriciteit of lopend water verhuisde, leefde hij nog meer afgezonderd van de maatschappij – net zoals hij het wilde: weg van industrialisatie. Hij wilde terug naar vroeger, back to basics. Een leven waarin alles terugvalt op survival skills: een grote stap terug in de tijd.

Hoewel hij een aantal jaar de rust vindt in het leven aan de rand van de maatschappij (vrij letterlijk genomen dan), is zijn geluk niet van lange duur. Hoe langer hij afgezonderd woont in zijn hut, hoe meer hij beseft dat industrialisatie niet uit de weg gegaan kan worden. Als dan ook zijn favoriete landweg geasfalteerd wordt, knapt er bij hem iets. Het voelt aan als een persoonlijke aanval op zijn manier van leven, waardoor hij besluit om een bombardementencampagne te starten tegen mensen waarvan hij denkt dat ze de moderne technologie en de vernietiging van het milieu vooruitbrengen. Een groots statement naar industrialisatie toe: Nu is het genoeg. Aldus het begin van zijn schrikbewind.

UNABOMB

Op 25 mei 1978 vindt Buckley Crist, een professor industrieel ingenieur aan Northwestern University een vreemd pakket. Het zou zogezegd teruggestuurd zijn naar Buckley, maar hij kan zich niets daar niets van herinneren. Hij brengt het daarom tot bij de campus politie, die vervolgens het pakket opent en zo een bom doet ontploffen. Gelukkig vallen er geen doden en blijft het bij enkele lichtgewonden.

Bijna een jaar later vindt een student de tweede bom. Op dezelfde universiteit als de eerste bom, maar dit keer in een sigarendoosje, achtergelaten op een tafel op de campus. De student komt er gelukkig van af met enkele oppervlakkige wonden. In 1979, wordt er een volgende bom geplaatst in de laadruimte van een vliegtuig: American Airlines Flight 444, een Boeing 727 dat van Chicago naar Washington vliegt. Een defect in het timingmechanisme zorgt ervoor dat de bom niet ontploft, maar er komt wel rook vrij, waardoor de piloten een noodlanding moeten maken. Oef!

 

bom van Theodore Kaczynski: The Unabomber

 

Kaczynski’s bommen leverden dus niet al te veel (dodelijke) slachtoffers op, maar ze zorgden wel voor een helse paniek. Liet zijn intelligentie hem hier nu in de steek? Lukte het hem niet om actieve, efficiënte bommen te maken ondanks zijn enorme wiskundeknobbel?

Ondanks dat het dodental na de derde bom nog steeds op nul staat, wordt na de bom in het vliegtuig wel gesproken van bombardementen met een terroristisch motief. Er wordt daarom een taskforce opgesteld om de dader te vinden. Deze groep van meer dan 150 leden krijgt de codename “UNABOMB”, kort voor “University & Airline BOMber”. Het duurt dan ook niet lang voordat de naam “Unabomber” in alle kranten gebruikt wordt om te spreken over Theodore Kaczynski.

Na de bom die teruggevonden wordt in de laadruimte van de Boeing 727, volgen er nog 13 andere; elke bom meer gesofisticeerd dan de vorige. Kaczynski maat met al zijn bommen uiteindelijk 3 dodelijke slachtoffers en meer dan 90 gewonden.

Verschillende bomexperts proberen over de jaren heen alles in detail te onderzoeken, maar vinden nooit echt concreet bewijs dat naar een mogelijke dader kan leiden. Elke bom is samengesteld uit willekeurig materiaal en afval en bevat telkens andere metalen of aanwijzingen. Kaczynski maakt er zelfs een gewoonte van om de speurders op het verkeerde been te zetten met valse aanwijzingen; zo graveert hij meermaals initialen in de metalen stukken die hij in zijn bommen verwerkt, of voegt hij papiertjes toe met notities om de politie op het foute been te zetten.

“You cannot eat your cake and have it too”

Of was het nu “you cannot have your cake and eat it too”? Wel, laat dat nu een kwestie zijn waar menig linguïsten en taalkenners zich nog steeds over buigen. Tegenwoordig is het spreekwoord “you cannot have your cake and eat it too” (vergelijkbaar met wat wij kennen als “je kan niet het beste van twee werelden hebben”) volledig ingeburgerd in de Engelse taal.

De omgekeerde variant, “You cannot eat your cake and have it too”, was echter de originele versie van het spreekwoord. Dit lijkt op het eerste gezicht ook veel logischer: eens je je taart hebt opgegeten, kan je ze namelijk onmogelijk nog bewaren ook. (Jammer, toch? Hoe meer taart hoe beter!)

Maar wat heeft dit nu allemaal te maken met de Unabomber vraag je je nu waarschijnlijk af… Wel, hij dacht er net zo over! 17 jaar nadat zijn eerste bom afging, stuurt Theodore Kaczynski een essay van 35.000 woorden naar de FBI waarin hij zogezegd zijn motief uitlegt aan de hand van zijn visie op de wereld. Zijn manifesto, gekend onder de naam “Industrial Society and its Future”, wordt echter niet warm onthaald. De FBI is namelijk niet van de gewoonte criminele praktijken goed te praten aan de hand van een geschreven motief, of zelfs te onderhandelen met terroristen.

Na lang overleg besluit men toch het manifesto van de Unabomber onder de loep te nemen. Niet veel later komen de agenten erachter dat het bezit van dit manifesto ook in hun voordeel kan spelen: misschien kunnen ze aan de hand van de schrijfstijl wel achterhalen wie de man achter de vele bommen nu juist is. Zo ontstaat de taskforce, geleid door James R. Fitzgerald, dat uiteindelijk aan de basis zal liggen van Forensic Linguistics, de taalkundige discipline binnen de criminologische wetenschappen.

 

Theodore Kaczynski: The Unabomber

 

Het veelbesproken zinnetje “you cannot eat your cake and have it too” (of de omgekeerde variant die momenteel populairder is), is een van de grote aanwijzingen die wordt gevonden in het manifesto van de Unabomber. Hoewel de originele versie van het spreekwoord al decennialang niet meer gebruikt wordt, is het toch zeer duidelijk aanwezig in de Unabomber’s tekst. Hierdoor kan men een bepaald (taalkundig) profiel opstellen van de man achter het essay.

Het begin van het einde

Kaczynski’s manifesto wordt gepubliceerd in The Washington Post en The New York Times op 19 december 1995. Hier komt heel wat reactie op en de daaropvolgende weken heeft de FBI z’n handen vol met mensen die naar voren komen met informatie over vrienden, familie of kennissen die ze verdacht vinden.

Toch is dit alles geen verloren moeite. Één bepaalde persoon die tot bij de politie komt, valt namelijk op: David Kaczynski. Hij vertelt over zijn broer, Ted, die een woelig verleden achter de rug had, les had gegeven aan de universiteit van California Berkley (waar twee bommen gevonden werden), en op dat moment woonde in een kleine houten hut in Montana – zo ver weg mogelijk van de maatschappij.

 

Theodore Kaczynski: The Unabomber

 

Belangrijker dan de beschrijving van zijn broer, is de stapel brieven die David aan de politie geeft. Na een gedetailleerde analyse van het schrijfpatroon en het woordgebruik, kunnen de taalkundigen bij de FBI vaststellen dat het manifesto van de Unabomber door dezelfde persoon is geschreven als de brieven die David meebracht… Hier komt de belangrijke zin “you cannot eat your cake and have it too” nog maar eens van pas: het eigenaardig gebruik van het spreekwoord in het manifesto van de unabomber wordt ook opgemerkt in enkele brieven die Ted schreef naar zijn moeder. Dit kon geen toeval zijn: eindelijk hadden ze een valabele verdachte! Theodore – Ted – Kaczynski was vanaf dat moment de meest gezochte persoon in de US.

Niet veel later bestormt de FBI Ted’s hut en kunnen ze hem arresteren. Na een zoektocht in en rond de hut, vindt men meer dan voldoende bewijs om hem te arresteren voor de terreuraanvallen van de afgelopen 18 jaar: dagboeken vol met beschrijvingen van explosie experimenten, bomfragmenten, een pakketbom klaar om verstuurd te worden, enzovoort. Er is op dat moment geen twijfel meer mogelijk: Theodore Kaczynski is de Unabomber, en zijn terreur is over. Het lijkt er dus op dat, inderdaad, Ted couldn’t eat his cake and have it too…

Wil je graag het verhaal van de speurtocht naar de Unabomber nog uitgebreider bestuderen? Bekijk dan zeker eens de serie “Manhunt: Unabomber” (beschikbaar op Netflix), waarin je de taskforce die Theodore Kaczynski op de hielen zat op de voet kan volgen.

True Crime Tips

Terug naar blog

Wil jij ook een misdaadzaak oplossen?